بررسی شیوع اختلال عضلانی- اسکلتی در اندام فوقانی مبتلایان به دیابت شیرین تیپ ۲

چکیده مقدمه: دیابت بیماری مزمنی است که با ابتلای چند ارگان و هیپرگلیسمی پایدار مشخص می شود. عوارض گوناگون حاد و مزمن بیوشیمی و آناتومی دارد. شیوع عوارض بافت همبند در بیماران دیابتی در سال های اخیر افزایش یافته و بر کیفیت زندگی بیماران اثر گذاشته است. هدف: تعیین شیوع عوارض عضلانی- اسکلتی در اندام فوقانی بیماران دیابتی و بررسی ارتباط آنها با سن، جنس، طول دوره بیماری و سطحhba1c مواد و روش ها: در این مطالعه 535 بیمار دیابتی که به درمانگاه بیمارستان رازی رشت مراجعه می کردند از نظر ابتلای به ljm (limited joint mobility) , sac(shoulder adhesive capsulitis),cts(carpal tunnel syndrome), dc(dupuytren’s contracture), tf(trigger finger) معاینه شدند. داده های در مورد سن، جنس، طول دوره بیماری، سطح hbaic و عوارض دیابت در فرم اطلاعات بیماران ثبت شد. نتایج: 124 مرد و411 زن با میانگین سنی به ترتیب 75/56 و 65/53 سالگی بودند. شیوع tf,dc,cts,sac,ljm در زنان به ترتیب 9/31%،3/17%،1/25%،4/4%و2/3% و در مردان 2/24% ،7/17%، 9/8%، 4/2%،6/1% بود. شیوع این عوارض در سن بالای 60 سال به ترتیب 18/42% ،63/29%،96/29%،18/5% و7/3%و در>7 hba1c به ترتیب 1/35% ،6/18%، 9/22%، 7/3% و1/3 %و در افراد با بیماری بیشتر از 10 سال به ترتیب 46%،7/25% ، 6/31%، 8/6%و6/4% بود. نتیجه گیری: اختلال اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی در بیماران دیابتی شایع است. این عوارض در افراد بالاتر از60 سال، با مدت بیماری بیش از 10 سال و افرادی که hba1c بالاتر از7 داشتند، شیوع بیشتری داشت.